Przenicowany Świat - czy to na pewno wizja braci Strugackich?

Obitaemyy ostrov (Обитаемый остров)

Rosja 2008

Scenariusz: Edward Wołodarski, Marina Diaczenko, Siergiej Diaczenko

Reżyseria: Fiodor Bondarczuk

Niektóre powieści SF są ponadczasowe. Cykl "Fundacja" Isaaca Asimova nie zestarzeje się moim zdaniem nigdy, Podobnie dzieła Arthura C. Clarke'a. Inne powieści nie mają tyle szczęścia. Kto dzisiaj zna i pamięta przygody Johna Cartera? Czasami zdarza się zjawisko pośrednie: powieść się podoba, ale raczej ze względu na formę niż z powodu treści. Przyczyny tego bywają różne. Często powodem jest fakt, że prawdziwy sens ich dzieł jest zrozumiały tylko dla ludzi żyjących w konkretnym czasie i w odpowiednim miejscu. Do tej właśnie kategorii muszę zaliczyć powieść będącą jednym z najbardziej wyrazistych dzieł braci Strugackich - "Przenicowany świat".

Wspomniana powieść opowiadała o młodym człowieku imieniem Maksym, który lubi życie lekkie, łatwe i przyjemne. Przyzwyczaiła go do tego ziemska cywilizacja - w przyszłości nie ma wojen, chorób i biedy. Pewnego razu dochodzi do awarii statku, którym Maksym podróżuje, skutkiem czego Maksym rozbija się na obcej planecie. Jest ona zniszczona, skażona, a tubylcy są brutalni i pałają fanatyczną żądzą walki. Sam Maksym interesuje ich tylko jako potencjalny materiał na żołnierza: Ziemianie przyszłości są bowiem genetycznie modyfikowani: dzięki temu zwiększa się ich sprawność i odporność na urazy. Szukając sposobów pokojowego porozumienia Maksym przekonuje się, że na tej planecie wszelkie piękne ideały, w które wierzy, są nic nie warte. Maksym stopniowo zaczyna rozumieć, w jaki sposób funkcjonuje ten świat i zaczyna dojrzewać w nim chęć jego poprawy.

Przygody Tintina - tajemnica powstania Indiany Jonesa

The Adventures of Tintin

Belgia, USA 2011
Scenariusz: Steven Moffat, Joe Cornish, Edgar Wright
Reżyseria: Steven Spielberg

Steven Spielberg to jakość sama w sobie. Stworzył lub przyczynił się do stworzenia wielu filmów, z których jedne były bardziej ambitne, inne służyły głównie rozrywce, ale żadnej z jego produkcji nie można zarzucić tandety, kiczu czy złego wykonania. Przede wszystkim jednak nazwisko Spielberga kojarzy się z genialnym kinem przygodowym, którego wspólnym mianownikiem pozostają: fascynujący główny bohater, wartka akcja z odrobiną humoru oraz tajemnica w tle. Skąd zamiłowanie Spielberga do takich filmów? Jak sam kiedyś przyznał - wszystko za sprawą belgijskiego komiksu o przygodach młodego dziennikarza znanego setkom milionów czytelników na całym świecie jako Tintin.

Cloverfield - oczekiwanie na film jest lepsze od niego samego

Cloverfield

USA 2008
Scenariusz: Drew Goddard
Reżyseria: Matt Reeves

Pamiętacie może, jak pod sam koniec "Chatki Puchatka" Krzyś pyta misia, co najbardziej lubi? Puchatek odpowiada, że lubi te chwile, kiedy wyobraża sobie, co miłego będzie robił przez cały dzień. Z czego to wynika? Może z faktu, że marzenia są zawsze nieco wyidealizowane. Wszystko jest ładne, wspaniałe, zapadające w pamięć. Kiedy ta rzecz nadchodzi, bywa, że jest istotnie tak wspaniale, jak to sobie wymarzyliśmy, albo i lepiej. I pojawia się taki cichutki głosik, który szepce, że to już zaszło. Tak było w przypadku świetnego filmu "Super 8". Druga opcja - rzeczywistość jest wspaniała, ale nie aż tak, jak mogłaby. Typowym tego przykładem jest "poprzednik" wspomnianego dzieła - "Cloverfield".

Gandahar - raj utracony

Gandahar

Francja 1988
Scenariusz i reżyseria: Rene Laloux
Na podstawie powieści Jean-Pierre Andrevon "Les Hommes-machines contre Gandahar"

Miałem spory problem, jak uczcić skromny fakt umieszczenia setnego wpisu na blogu. Zastanawiałem się, czy poświęcić go jakiemuś ambitnemu dla odmiany dziełu światowej kinematografii, ale to by jakoś do mnie chyba nie pasowało. Z drugiej strony "byle fantastyka" też nie licuje z powagą chwili... I nagle mnie olśniło: opiszę swój pierwszy kontakt z "dorosłą" animacją. Był to "Gandahar" - piękna wizja rajskiej krainy, w której człowiek żyje w zgodzie z przyrodą, a jednocześnie na swój sposób mroczna i ponura przestroga, jak łatwo to wszystko stracić przez kilka nierozważnych czynów. Film ten obejrzałem na VHS, pierwszy raz w wieku może 12 lat i po prawdzie przesłanie filmu chyba nie całkiem do mnie dotarło. Na szczęście film zapadł mi w pamięć i parę razy jeszcze do niego wracałem.